نانسی در پرورش هر چیزی استعداد دارد، بجز بچه. 

از نظر او یا رشدمان به اندازه کافی سریع نبود، 

یا قدمان به اندازه کافی بلند نبود 

یا بهاندازه کافی زیبا نبودیم.

 او علاوه بر گیاه، تخم ترس و شک را هم در این خانه و در دوران کودکی‌مان کاشت.

 جوانه‌های کوچکی که از میانتخته‌های کف خانه می‌گذشتند،

 از میان ترک‌های دیوار رد می‌شدند 

تا به ما یادآوری کنند

 چه موجودات ناامید کننده‌ای هستند

دیزی دارکر

آلیس فینی

بچه‌ها من تهرانم، اگه کسی دوست داره بیاد باهم بریم بیرون

اگه هم جایی رفتین توی تهران خوشتون اومده بهم پیشنهاد بدید

عزیزمن، 

این روزها، غصه‌هایم را وعده به وعده در بشقاب سرو می‌کنم، 

کابوس‌هایم را به موقع می‌بینم،

دردهایم را سر وقت چاق می‌کنم و می‌کشم،

با پای برهنه،

روی تکه‌های شکسته قلبم می‌رقصم،

راستش را بخواهی، 

به گمانم دیوانه شده ام

+فردا ازمون ایین نامه دارم و دلم نمی‌خواد بخوام، باید ساعت ۵صبح پاشم که ۷اونجا باشم، می‌ترسم خواب بمونم... هیچی هم نخوندم اصلا...

++دلم میخواد همینجوری تا ابد زیر پتو مچاله بمونم و از زیر پتوم هیچ جا نرم، ولی فردا باید، راهنمایی رانندگی برم، باشگاه برم، خونه عمم برم، قبل خونه عمه‌هم باید بیام خونه تا ظرف‌های شام رو بشورم و خودمم یه دوش بگیرم...

کودکی مسابقه‌ای است که در آن می‌فهمی واقعا چه کسی هستی،

قبل از آنکه تبدیل به شخصی شوی که در بزرگ‌سالی خواهی بود؛

همه در این مسابقه پیروز نمی‌شوند

دیزی دارکر

الیس فینی

+جدیدا هرچی میخوام بنویسم براتون، اینجوریم که خب چرا باید روزمرگی من یه ستاره روشن کنه و وقت بگیره؟ چرا باید حال بدم، دیوانگیم، حماقتم و... رو بنویسم؟ بقیه عنشون نمیگیره هی مجبور شن من و چرت و پرت‌هامو تحمل کنن؟؟