جدیدا دارم تمام سعیم رو می‌کنم که از قلب کوچیک دوست داشتنیم که تمام این مدت بدون هیچ استراحتی می‌تپیده و همه چیزو تحمل ‌می‌کرده مراقبت کنم! دارم همه زورم رو می‌زنم که رژیم غذاییم سالم‌تر بشه!...

چقدر جدیدا بطور عجیبی از همه چیز لذت می‌برم! پارادوکس فقط اونجاست که من، در عین‌ حال که دارم از همه چیز لذت می‌برم خیلی چیزارو احساس نمی‌کنم بجز یه چیز...:)

جدیدا خودم رو بخاطر یه مسئله‌ای که حدود ۵-۶سال درگیرش بودم بخشیدم!... واقعا خیلی از اتفاقات اون موقع به هیچ وجه تقصیر من نبود، فقط من نیاز داشتم برای اون موقع سوگ‌وار باشم و چی بیشتر از این می‌تونست ناراحتم کنه و عذابم بده که من مقصر تموم اتفاقات بودم؟! الان تنها چیزی که از اون موقع مونده، فقط یه کیسه کوچولو وسلیست که اونم این هفته می‌رم و می‌سوزونم و تموم می‌کنم عذابی که تمام این مدت برای خودم ساخته بودم...!

دیشب، داشتیم با کیمیا راجب سوپرایز تولدی که یه سال برام انجام داد حرف می‌زدیم و دلم خواست یهویی برا شمام بگمش! اون سال یه روز هماهنگ کردیم رفتیم خونشون و نهار موندیم تو خردادهم بود... اون سال براش کادو یه هاوارتیای گورخری خریدم که از اون موقع تو خونمون به گل کیمیا پسند معروفه! عمر گلش خیلی کمه و خیلی برام دردناکه که هر چند وقت یه بار باید مال خودم رو عوضش کنم... دورانی که بین دوتا ترمم بود یه روز با خالم یدونه جدیدش رو گرفتیم و مثل خر خوشحالم که گل داده@-@ بعد اره داشتم می‌گفتم! همه چیز خوب بود تا اینکه کیمیا رفت تو اتاق بعد شروع کرد داد زدن که ارههههه سوسک اینجاست بدو بیا کمکم. از کیمیا اصرار، از من انکار که نه خودت بگیرش... راستش می‌ترسیدم که بگیرش و بندازش روم! آخرش طی یک حرکت ژانگولری در اتاقو با لگد باز کردم و دیدم بعلههههه خانم کادو تولدامو چیده😂😶

جدیدا خیلی تنبل و بی حوصله شدم، هیچ کاری انجام نمی‌دم، نه ساز می‌زنم، نه کتاب می‌خونم، نه کد نویسی تمرین می‌کنم، نه ریاضی دو می‌خونم، راستشو بخواین فقط مثل خر دارم اتاق مرتب می‌کنم و فیزیک دو می‌خونم

خیلی از وسایلای قدیمیم یا وسایلایی که نو بودن و هیچ وقت استفاده نمی‌کردم ازشونو انداختم رفت، و حس خوبی دارم بابت اینکه اتاق یکم سبک‌تر شده

چقدر دلم برای زهرام تنگ شده، و چقدر دردناکه که امسال عیدم نمیادش:( مثل سگ خمار اینم که بغلش کنم بخوابم@-@ در حد مرگ دلم برا غیبت کردن باهاش تنگ شده و مثل چی نیاز دارم بیاد یکی بزنه تو گوشم که گریم بگیره و خالی بشم

یکی از فکت‌های جالب راجب من اینکه شما می‌تونید هر وقت خواستین بیاین خونمون، و بهتون قول شرف می‌دم که اگه چیزی نیاز داشته باشین همه چیز و همه سایزی توی وسایلام نوش گیر میاد

از اول ماه، دارم می‌رم باشگاه بدنسازی دوباره که وزنمو درست کنم! بعد هی همه دارن از هیکلم تعریف می‌کنن چند روزه:> واقعا خیلی شانس بزرگی آوردم که تو کرونا وقتی چاق شدم، بد فرم چاق نشدم! هیکلم همونیه که بود فقط چاق شدم که اونم درست می‌کنم@-@ ولی حس خوبی داره وقتی خودت حس خوبی نمی‌گیری از بدنت ازت تعریف کنن

رو مخ‌ترین جمله‌های دنیا، با اختلاف خیلی زیاد، بابات اجازه نمیده، آخرش که قراره ازدواج بکنی که چی؟ و رفتی خونه شوهرت اجازه داد انجامش بده‌ست... یعنی هر دفه این سه تا جمله کوفتی رو میشنوم، اول چند ثانیه روح از صورتم میره کلا مثل مرده‌ها زل میزنم به یارو، بعدم اختیار دهنمو از دست میدم هرچی از دهنم درمیاد میگم به یارو!

قشنگ این شکلی که هی داری همه زورتو میزنی که آزادی داشته باشی، که بتونی ثابت کنی درجه دو نیستی، با پسرا برابری و هیچ فرقی نداری و قرار نیست اجازت دست کسی باشه، از خونه بابا به خونه شوهر فقط کسی که اختیارتو داره عوض بشه!بعد این‌ها این حقیقت کوفتی رو میکوبونن تو صورتت که آره! توی بدبخت توی کشور جهان سوم دنیا اومدی!

+این روزا هرچی که دارم و میخوام داشته باشم رو گرفتم به دندون، دارم با همه زورم برای داشتنشون میجنگم! کاش یه شهر دیگه قبول میشدم! هرجای ایران بود بود فقط شهر کوفتی خودم نبود:)

امشب داشتم یه آهنگ گوش میدادم، بعد لیریکش جوری بود که یهو یادم افتاد ااااا من قول داده بودم دانشگاه تهران قبول بشم بعد در عوض تولد ۱۸سالگیمو اونجوری جشن بگیره:)... قول داده بودم برم پیش سحر سحر از تنهایی دربیاد... قول داده بودم ماشین میخرم آخر هفته‌ها با زهرا میرم دور دور... قول داده بودم برم خونه عمه در عوض اونم برام قرمه سبزی درست کنه...! من قول داده بودم خودمو از این شرایط خلاص می‌کنم...

امروز داشتم راجب همین اتفاقای اخیر با ناظممون صحبت می‌کردم، بهش گفتم کنکور عادلانه نیست

گفت هیچی عادلانه نیست، ولی ما قرار نیست از تلاش کردن دست بکشیم مگه نه؟

اگه بخوام دیگه تلاش نکنم چی؟ اگه بخوام بیخیال زندگی و زنده بودن بشم چی؟

احساس می‌کنم توی دریا گیر افتادم، هرچی بیشتر دست و پا میزنم بیشتر غرق میشم

+کسی هست حرف بزنیم؟

مایه تاسف که 12سال همه زورمو زدم که از این شهر گورمو گم کنم، تهش باز همینجا قبول شدم:|

بدترین چیزش اینکه دانشگاهی که قبول شدم، دانشگاهیه که یکی از فامیل های به شدت گوه خورمون اونجا کار میکنه:" یه عمر زور زدم که کلشو از باسنم بکشم بیرون الان قشنگ تا خرخره میکنه توم|:

امروز روز افتضاحی داشتم

به طرز افتضاحی یادم نیست چی ازمون دادم و مطمئنم افتضاح دادم و مردودم یادم قبلش چی شد، نفر قبلی و بعدی که ازمون دادن چه شکلی ازمون دادن ولی هیچی از ازمون خودم یادم نیست، انگار اون یه بخش پاک شده کلا از ذهنم تا فردا هم جواب ازمونم نمیاد میمونم تو خماریش کاملا

بعد شما فکر کنین من کلاس گیتارصبحمو کنسل کردم که دقیقا برسم به ازمون، شانس خرکی من ازمون دیر شروع شد دیرم تموم شد، ساعت سه نهار خوردم که چهار اموزشگاه باشم

برگشتنی از اموزشگاه سر کوچه روبروییمون یه پسر کوچولویی که فکر کنم کلاس اول دوم بود صدام کرد! اول فکر کردم مثل خیلیای دیگه میخواد بهم تیکه بندازه خواستم محل ندم، بعد نگاش کردم بهم سلام داد منم بهش سلام دادم، بعد گفت وای گیتارت واقعیه؟منم یدونه دارم ولی مال من کوچولو و اسباب بازیه و چند دقیقه راجب گیتارم حرف زدیم اصرار داشت براش گیتار بزنم، اون لحظه داشتم قانع میشدم که گیتارمو دربیارم بزنم مامان باباش اومدن و رفت. پسر کوچولویی که قرار نیست اینو ببینی روز افتضاح منو بهتر کردی

الان حداقل انرژی دارم که تکالیف وبینارم رو انجام بدم و بعد اماده باشم برا ساعت هشت وبینار

هرچی می‌گذره از آدما دور و دورتر می‌شم...

وقتی آدمایی که زیر و بم زندگیتو می‌دونن، این شکلی قضاوتت می‌کنن،

چه توقعی از آدمایی که نمی‌شناسی باید داشته باشی؟

بیشتر از همیشه دارم می‌ترسم، 

همیشه توی راهی بودم که تاییدم می‌کردن توش

و نتونستم توش موفق باشم...

الان دارم می‌رم توی راهی که تا الان امتحانش نکردم

و همه هم باهاش مخالفن

اگه تو اینم تر بزنم چی؟

+الان بجز دوتا خرگوش، دوتا بچه گربه هم پیدا کردیم که داریم ازشون مراقبت می‌کنیم، اسمشونو گذاشتیم سونی و دوری#-#

حداقل فایده ایفون داشتن تو خانواده ای که همه سامسونگ دارن

اینکه وقتی همه دارن دنبال شارژرشون میگردن 

تو پاتو انداختی رو پات داری از شارژ شدن گوشیت لذت میبری

چه سمیه که وقتی هست، 

تا جایی که بتونم اذیتش میکنم و میرینم بهش

ولی همینکه میره، 

دلم مثل خر تنگ میشه

مغزم نمیخواد قبول کنه بعد از این همه سال

هنوزم جای خودشو تو زندگیم داره

من از همه بچه ها مننفرم،

ولی برا پسرداییم حاضرم آدمم بکشم

یه جوری داریم با زنداییم راجب دانشگاه‌ها بحث میکنیم

انگار مثلا چقدر انتخاب‌های متنوعی

که بشینیم بحث کنیم این شهر بدرد میخوره یا نه

فلسفه دانشگاه های فقط دخترونه یا فقط پسرونه چیه؟

چهارسال مدرسه بیشتر؟

یه خانواده سختگیر،

انقدر همه کارهای خوبتو نادیده میگیره

و با بقیه مقایست میکنه

که،

از خودت متنفر میشی

میشی یه افسرده کمالگرا،

که از هیچ کاری لذت نمیبره

من بدم، 

اعتقادی به اسلام ندارم!

ولی خالم که ادعای دین داریش میشه

اون چرا باید شروع کنه تحقیر کردن؟

هیچ چیز بدتر از این نیست که،

سه تا دخترخاله احمق داشته باشی

که همش خواهرتو اذیت میکنن و گریشو درمیارن

اونم وقتی بزرگ ترین نقطه ضعفت گریه کردن آدمای موردعلاقته

چند روز دلم میخواد بشینم یه دل سیر گریه کنم ولی چون مهمونیم خونه مامان بزرگم و حوصله حرفاشونو ندارم هیچی کاری نمیکنم

امشب بزور داییم و پسرعموی مامانم انتخاب رشته کردم نوشتم هرچی میخوام رو که برام اولویت بندی کنن

کلی دانشگاه با سوابق تحصیلی پیدا کردم که مهندسی کامپیوتر و معماری و مکانیک داشت

نکته دردناکش اینجاست که اگه پارسال بهم میگفتن همچین رتبه ای میاری خندم میگرفت

پیرارسال بهم میگفتن کتک میزدم یارو رو

دانشگاه اصفهان حداقل توقعم بود، الان شده حداکثر توقم... دعاکنید اصفهان قبول بشم فقط

یه شهرایی زدم که بعضیاشونو حتی نمیدونم کجان

حالم از خودم بهم میخوره که حتی نتونست یه ازمون سه ساعته رو درست حسابی بده

پا به پای هم قدم می‌زنیم، جرعه جرعه سر می‌کشم این کابوس شیرین‌تر از عسل را! آخرین پیچ بن‌بست را رد می‌کنیم، مثل هر بار نگران نگاهم می‌کنی، اما این بار مثل بار اول نیست... می‌دانم آخرش چه می‌شود به آخر بن بست میرسیم!

+ مایل به تمایل به حرف زدن؟