𝓭𝓪𝔂𝓼 𝓾𝓷𝓽𝓲𝓵 𝓭𝓮𝓪𝓽𝓱-𝓭𝟹𝟶

امروز به خودم قول دادم فقط یه ماه فقط یه ماه دیگه به خودم به رویاهام به زندگیم به همه چیزم فرصت بدم، تمام طول عمرم مثل ترسوها زندگی کردم، بزار یه بار به خودم این شانس رو بدم که تغییر کنم و همه ترس‌هامو بریزم دور یه بار به خودم شانس زندگی کردن بدم! همیشه هوای همه رو داریم خیلی کارارو میکنیم به خیلیا احترام میزاریم فقط بخاطر اینکه باید این کارو بکنیم، در صورتی که هیچ وقت از ته دلمون نمیخوایم که انجامش بدیم. اگه همه این بایدها و اخلاق و مذهب و قانون و... برداشته بشه، اون وقت من کیم؟ من بدون همه لیمیت ها  و محدودیت هایی که باعث شده من باشم کیم؟ این 30 روز واقعا میخوام به خودم این شانس رو بدم که بدون هیچ محدودیتی زندگی کنه، نمیخوام روزی که خواستم بمیرم هم مثل همیشه فکر کنم که نکردم چون نزاشتن، نمیخوام مثل همیشه بهانه بیارم،نمیخوام با حسرت خیلی چیزا توی زندگیم بمیرم. همیشه ازم میخواستن عادی باشم عادی رفتار کنم ولی مگه همه آدم‌های این دنیا باهم فرق ندارن؟ دقیقا به کدوم یکی از این 8میلیارد میشه گفت عادی؟ همه فکر میکنن متفاوت بودن سخت ترین کار ممکنه ولی در اصل عادی بودن و همرنگ جماعت بودن سخت تر از سخت.

+منبع چالش: کلیک

++امتحان فیزیکم رو خوب دادم*-*

+++از امروز یه روز درمیون امتحان دارم امتحان بعدیمم عربیه:|